دریاچه ممرز (دریاچه ارواح)

در دل جنگل‌های انبوه مازندران، دریاچه‌ای پنهان‌شده که سکوت وهم‌انگیزش، قدمت درختان خشکیده‌اش و مه همیشگی‌اش، فضایی رازآلود و خیال‌انگیز می‌آفریند. «دریاچه ارواح» یا دریاچه ممرز، واقع در ۳۲ کیلومتری شهر نوشهر و در نزدیکی روستای ونوش، یکی از اسرارآمیزترین جاذبه‌های طبیعی شمال ایران است.

نام بومی این مکان «دشت ممرز» است، اما به‌واسطه فضای وهم‌آلود، درختان شکسته و نیمه‌غرق‌شده در آب، و مهی دائمی که در بیشتر روزها روی آن سایه می‌افکند، به‌درستی «دریاچه ارواح» لقب گرفته است. سطح این دریاچه حدود ۴۰ هکتار بوده و در میان درختان ممرز و توسکای پوسیده و خفته در آب احاطه شده است.

این دریاچه با شماره ۴۰۲ به عنوان اثر طبیعی ملی ثبت شده و قدمتش به دوره‌ای میان «کرتاسه میانی» تا «کواترنری» بازمی‌گردد. درخت ممرز، گونه‌ای بومی با تنه‌ای شیاردار و رنگی مایل به خاکستری است که سال‌ها پیش در دل این دریاچه جان گرفته‌اند و اکنون به خاطره‌ای ساکت از گذشته‌ای دور بدل شده‌اند.

برای رسیدن به این دریاچه رمزآلود، باید از جاده نور به نوشهر، پس از عبور از روستای ونوش و طی مسیری خاکی و جنگلی به طول حدود ۱۵ کیلومتر، با پای پیاده راهی دشت ممرز شوید. هر قدم در این مسیر، ورود به جهانی از سکوت، مه، و زیبایی وهم‌انگیز طبیعت است.